Αντιμετώπιση μιας επίθεσης ουρικής αρθρίτιδας

Η κρίση ουρικής αρθρίτιδας είναι ένα πολύ επώδυνο γεγονός που μπορεί να ανακουφιστεί τουλάχιστον εν μέρει με την ακινητοποίηση της άρθρωσης και την εφαρμογή παγοκύστης. Ορισμένα φυσικά φάρμακα είναι αποτελεσματικά στη γρήγορη και σίγουρη μείωση του πόνου της κρίσης.

>>>>>> Αρχική θεραπεία για την επίθεση ουρικής αρθρίτιδας <<<<<<

Ποια είναι η προέλευση της νόσου;

Η ουρική αρθρίτιδα είναι μια εξαιρετικά επώδυνη φλεγμονώδης νόσος των αρθρώσεων. Προκαλείται από υπερβολικά υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα (υπερουριχαιμία), το οποίο σχηματίζει κρυστάλλους στην άρθρωση και στους μαλακούς ιστούς πάνω από μια ορισμένη συγκέντρωση (60mg/l (360 μmol/l)), προκαλώντας φλεγμονώδη αντίδραση στην άρθρωση και στους ιστούς που περιβάλλουν την άρθρωση: αυτή είναι η κρίση ουρικής αρθρίτιδας. Η ουρική αρθρίτιδα είναι συχνή στους άνδρες άνω των 30 ετών και στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση (συχνά προκαλείται από τη διουρητική αγωγή για την υψηλή αρτηριακή πίεση). Η επίπτωση της ουρικής αρθρίτιδας έχει σχεδόν διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια για διάφορους λόγους: αυξημένο προσδόκιμο ζωής, αυξημένη παχυσαρκία και οι επιπλοκές της (καρδιαγγειακά νοσήματα), αυξημένη χρόνια νεφρική νόσος, μη ισορροπημένη διατροφή, χρήση πολλών φαρμάκων.

Το επίπεδο του ουρικού οξέος στο αίμα προκύπτει από τη διαφορά μεταξύ της παραγωγής και της αποβολής του. Η παραγωγή ουρικού οξέος προέρχεται κυρίως από τη λειτουργία των κυττάρων του σώματος και σε μικρότερο βαθμό από τη διατροφή. Η αποβολή του ουρικού οξέος πραγματοποιείται κυρίως από τα νεφρά.

Η περίσσεια ουρικού οξέος οφείλεται συχνότερα σε ελάττωμα στην αποβολή του από τους νεφρούς στο πλαίσιο μιας οικογενειακής και κληρονομικής νόσου (ουρική αρθρίτιδα), μερικές φορές σε νεφρική νόσο (που προκαλεί νεφρική ανεπάρκεια). (1) Ορισμένα φάρμακα μειώνουν επίσης την αποβολή του ουρικού οξέος από τους νεφρούς (π.χ. διουρητικά, ασπιρίνη σε χαμηλή δόση).

Η περίσσεια ουρικού οξέος μπορεί να προαχθεί από τη διατροφή. Οι τρεις κύριες τροφές που αυξάνουν την παραγωγή του είναι:
- Μπύρα (ακόμη και χωρίς αλκοόλ),
- σκληρά ποτά, και
- ζαχαρούχα αναψυκτικά πλούσια σε φρουκτόζη.

Παράγοντες ενεργοποίησης

Μια κρίση ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να προκληθεί σε διάφορες καταστάσεις (1,2):

- Σωματικό τραύμα (στενά παπούτσια, παρατεταμένο περπάτημα, σοκ),
- Αγχωτικές καταστάσεις (άγχος, υπερκόπωση, χειρουργική επέμβαση),
- Λοιμώξεις (γρίπη, πνευμονία, οξεία βρογχίτιδα),
- Έμφραγμα του μυοκαρδίου, εγκεφαλικό επεισόδιο,
- Ξαφνική διακοπή ή έναρξη ορισμένων φαρμάκων (ασπιρίνη, διουρητικά), συμπεριλαμβανομένων εκείνων που χρησιμοποιούνται για τη μείωση της ουραιμίας (αλλοπουρινόλη, φεβουξοστάτη, προβενεσίδη, βενζβρομαρόνη),
- Πολύ χαμηλή πρόσληψη ποτών (κυρίως νερού).

Η προέλευση της υπερουριχαιμίας

Η υπερουριχαιμία (επίπεδο ουρικού οξέος στο αίμα άνω των 60 mg/l ή 360 μmol/l) μπορεί να οφείλεται σε δευτερογενή διαταραχή της νεφρικής αποβολής ή/και σε αυξημένη παραγωγή ουρικού οξέος.

  • Διαταραγμένη νεφρική αποβολή του ουρικού οξέος
    • Μια ανωμαλία στη μεταφορά του ουρικού οξέος στο νεφρό - λόγω ελαττώματος στις "αντλίες ουρικού οξέος" που βρίσκονται στα νεφρικά σωληνάρια (ένα από τα συστατικά του νεφρού). Τα ελαττώματα αυτά είναι συχνά κληρονομικά, γενετικής προέλευσης.
    • Νεφρική ανεπάρκεια με ανεπαρκή νεφρική διήθηση (χρόνια νεφρική ανεπάρκεια).
    • Λήψη ορισμένων φαρμάκων: διουρητικά, ασπιρίνη, δικλοσπορίνη (φάρμακο που χρησιμοποιείται στις μεταμοσχεύσεις οργάνων).
  • Αυξημένη παραγωγή ουρικού οξέος:
    • Διατροφική προέλευση:
      - Τρόφιμα των οποίων η διάσπαση οδηγεί σε υψηλή παραγωγή ουρικού οξέος: μπύρα (ακόμη και ΧΩΡΙΣ αλκοόλ), ισχυρές αλκοόλες και ζαχαρούχα ποτά (αναψυκτικά, κόλα, χυμοί φρούτων πλούσιοι σε φρουκτόζη),
      - Πάρα πολλές τροφές πλούσιες σε ζωικές πρωτεΐνες (εντόσθια, κρέας, ψάρια, θαλασσινά),
    • Κυτταρική προέλευση :
      - Γενετικές ανωμαλίες στη λειτουργία ορισμένων ενζύμων,
      - Ειδικές καταστάσεις (νηστεία, μυϊκή προσπάθεια),
      - Χημειοθεραπεία.

Ορισμένα νοσήματα μπορεί να συνοδεύουν την υπερουριχαιμία (αρτηριακή υπέρταση, παχυσαρκία, διαβήτης, αυξημένη χοληστερόλη και ιδίως τριγλυκερίδια...).

>>>>>> Ουρική αρθρίτιδα Αρχική διορθωτικά μέτρα <<<<<<

Πώς να αντιμετωπίσετε μια επίθεση ουρικής αρθρίτιδας;

Ο ασφαλέστερος τρόπος είναι να δοκιμάσετε φυσικά φάρμακα όπως λιβάνι, κουρκουμά, τζίντζερ, τριφύλλι,... Είναι πλέον εύκολο να βρείτε όλες αυτές τις σπιτικές θεραπείες στο διαδίκτυο. Βρήκα μια πλατφόρμα που είναι πραγματικά καλά φτιαγμένη και προσφέρει πολλές από αυτές τις φυσικές σπιτικές θεραπείες:

>>>>>> Θεραπεία ουρικής αρθρίτιδας <<<<<<

Οι διάφορες μορφές της νόσου

Η ουρική αρθρίτιδα εμφανίζεται συχνά ως οικογενής και κληρονομική νόσος, περιορίζοντας την αποβολή του ουρικού οξέος από τους νεφρούς.
Η περίσσεια ουρικού οξέος που προκαλεί ουρική αρθρίτιδα μπορεί να έχει διάφορες αιτίες, όπως
- μια διατροφή πολύ πλούσια σε ζωικές πρωτεΐνες,
- πολύ μπύρα (ακόμη και χωρίς αλκοόλ), δυνατό αλκοόλ ή ζαχαρούχα αναψυκτικά,
- ορισμένα φάρμακα.

Μηχανισμός της επίθεσης ουρικής αρθρίτιδας

Όταν η ποσότητα του ουρικού οξέος στο αίμα είναι πολύ υψηλή, πάνω από 60 mg/l ή 360 μmol/l, μπορεί να σχηματίσει μικροκρυστάλλους ουρικού οξέος μέσα ή/και γύρω από τις αρθρώσεις. Αυτοί οι μικροκρύσταλλοι μπορεί να προκαλέσουν μια φλεγμονώδη αντίδραση που διαρκεί μερικές ημέρες.

Ο σχηματισμός μικροκρυστάλλων ουρικού οξέος ευνοείται από τις χαμηλότερες θερμοκρασίες, οπότε προσβάλλονται κατά προτίμηση οι αρθρώσεις του ποδιού, ιδίως η 1η άρθρωση (μεταταρσοφαλαγγική) του μεγάλου δακτύλου του ποδιού.

Μια κρίση ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να προκληθεί από διάφορες καταστάσεις, όπως σοκ, στρες ή ξαφνική διακοπή ορισμένων φαρμάκων.

Οι κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας προκαλούνται από κύτταρα του σώματος που συμμετέχουν στην άμυνα κατά των μικροβίων. Οι κρύσταλλοι ουρικού οξέος θεωρούνται ξένοι επιθετικοί παράγοντες για το σώμα, το οποίο προσπαθεί να τους εξαλείψει.

Μετά από δέκα ή περισσότερες ημέρες, για διάφορους λόγους, και ιδίως την παύση της απελευθέρωσης αντιφλεγμονωδών ουσιών, ο φαύλος κύκλος της κρίσης ουρικής αρθρίτιδας σταματά από μόνος του σε 5 έως 10 ημέρες, παρά την παραμονή των κρυστάλλων στην άρθρωση.

Καταστροφή των αρθρώσεων και σχηματισμός Tophus

Χωρίς την κατάλληλη θεραπεία της υπερουριχαιμίας, οι κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας υποτροπιάζουν. Το χρονικό πλαίσιο ποικίλλει, μερικές φορές αρκετά χρόνια μετά την πρώτη κρίση και χωρίς συμπτώματα μεταξύ των κρίσεων. Με την πάροδο του χρόνου, οι κρύσταλλοι συσσωρεύονται και σχηματίζονται ανώδυνα εξογκώματα που ονομάζονται τόφοι στα οστά, στις αρθρώσεις, στους τένοντες ή κάτω από το δέρμα. Χρειάζονται κατά μέσο όρο 11 χρόνια για να εξελιχθεί σε χρόνια ουρική αρθρίτιδα.

Οι τόφες στις αρθρώσεις μπορεί να οδηγήσουν σε νέες κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας. Εάν δεν αντιμετωπιστούν, οι επαναλαμβανόμενες κρίσεις οδηγούν σε φθορά των προσβεβλημένων αρθρώσεων, με αποτέλεσμα την παραμόρφωση των αρθρώσεων, την περιορισμένη κινητικότητα και τον χρόνιο πόνο.

Σε ορισμένους ανθρώπους, η περίσσεια ουρικού οξέος συνοδεύεται επίσης από εναπόθεση κρυστάλλων στα νεφρά, οδηγώντας σε πέτρες στα νεφρά και τις συνέπειές τους, κρίσεις νεφρικού κολικού και τελικά σε επιπλοκές των νεφρών, όπως η νεφρική ανεπάρκεια.

Ποιες είναι οι εκδηλώσεις της νόσου;

Η εμφάνιση της ουρικής αρθρίτιδας είναι πολύ ξαφνική και επώδυνη. Η προσβεβλημένη άρθρωση είναι πρησμένη και κόκκινη. Μακροπρόθεσμα και χωρίς την κατάλληλη θεραπεία, η παραμονή ενός πολύ υψηλού επιπέδου ουρικού οξέος στο αίμα οδηγεί στο σχηματισμό ανώδυνων ογκιδίων, που ονομάζονται τόφος, στις αρθρώσεις και κάτω από το δέρμα.

Η πρώτη κρίση ουρικής αρθρίτιδας προσβάλλει συνήθως μόνο μία άρθρωση του κάτω άκρου. Μερικές φορές προσβάλλονται ταυτόχρονα πολλές αρθρώσεις, κάτι που είναι γνωστό ως ουρική αρθρίτιδα. Μπορεί να προσβληθούν και άλλες αρθρώσεις, όπως τα χέρια, οι καρποί, οι αγκώνες και κατ' εξαίρεση η σπονδυλική στήλη.

Οι εκδηλώσεις χαρακτηρίζονται από πολύ έντονο πόνο στις αρθρώσεις. Η άρθρωση εμφανίζεται πρησμένη και πορφυροκόκκινη. Η σφοδρότητα του πόνου γίνεται αισθητή σαν κάταγμα οστού ή σαν δάγκωμα. Το περπάτημα είναι δύσκολο. Ο πόνος εμποδίζει τον ύπνο. Η κρίση στο μεγάλο δάκτυλο του ποδιού ονομάζεται ποδάγρα, που σημαίνει ότι το πόδι έχει πιαστεί σε παγίδα λύκου.

Με την υποχώρηση της προσβολής, σε διάστημα λίγων ημερών, το δέρμα του δακτύλου του ποδιού ξεφλουδίζει και μπορεί να ξεφλουδίσει σαν φλούδα κρεμμυδιού. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να συνδέονται με μέτριο έως υψηλό πυρετό (έως 39°C), που μερικές φορές συνοδεύεται από ρίγη, γεγονός που εγείρει φόβους για σοβαρή λοίμωξη. Στο τέλος της προσβολής, η εμφάνιση της άρθρωσης επανέρχεται στο φυσιολογικό.

Οι εναποθέσεις τόφου σχηματίζονται όχι μόνο στις αρθρώσεις, μέσα και γύρω από τα οστά, αλλά και κάτω από το δέρμα σε μέρη που δεν σχετίζονται με την άρθρωση που προσβάλλεται από τις προσβολές, ιδιαίτερα στο χόνδρο του πτερυγίου, στον αγκώνα (θυλακίτιδα), στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, στη φτέρνα...

Αυτές οι εναποθέσεις, είτε είναι ορατές είτε όχι, μπορούν να παρατηρηθούν περίπου 10 έως 20 χρόνια μετά την πρώτη προσβολή. Τα νεφρικά προβλήματα, ιδίως οι πέτρες, είναι επίσης συχνά σε άτομα με αθεράπευτη ουρική αρθρίτιδα.

Πώς διαγιγνώσκεται η νόσος;

Τα σημάδια της νόσου είναι συνήθως χαρακτηριστικά. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, μπορεί να χρειαστούν περαιτέρω εξετάσεις.

Η τυπική κρίση ουρικής αρθρίτιδας είναι συχνά εύκολο να αναγνωριστεί. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, διάφορα στοιχεία μπορούν να βοηθήσουν στη διάγνωση: ύπαρξη ουρικής αρθρίτιδας στους γονείς ή στα αδέλφια, ιστορικό νεφρικού κολικού με πέτρες αόρατες στις απλές ακτινογραφίες, καρδιαγγειακά νοσήματα όπως αρτηριακή υπέρταση, στηθάγχη ή έμφραγμα, "μεταβολικό σύνδρομο", με διαβήτη, ανωμαλίες χοληστερόλης ή/και τριγλυκεριδίων.

Μια εξέταση αίματος παρέχει επίσης διαγνωστικές πληροφορίες αποκαλύπτοντας:
- η ύπαρξη υπερβολικά υψηλών επιπέδων ουρικού οξέος (υπερουριχαιμία > 360 μmol/l ή 60 mg/l), κάτι που δεν συμβαίνει πάντα τη στιγμή της κρίσης,
- αύξηση του ρυθμού καθίζησης του αίματος (ESR), αύξηση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων (WBC) και της πρωτεΐνης CRP, τα οποία είναι χαρακτηριστικά της φλεγμονής (αλλά και της λοίμωξης).

Όμως το αδιαμφισβήτητο στοιχείο για τη διάγνωση μιας κρίσης ουρικής αρθρίτιδας είναι η παρουσία κρυστάλλων ουρικού οξέος στο υγρό των αρθρώσεων. Ο γιατρός παίρνει μια μικρή ποσότητα αρθρικού υγρού από την άρθρωση με μια σύριγγα. Η μικροσκοπική εξέταση επιτρέπει τον εύκολο και γρήγορο εντοπισμό των μικροκρυστάλλων. Μειώνοντας τον όγκο του ενδοαρθρικού υγρού, η παρακέντηση συμβάλλει επίσης στη μείωση του πόνου.

Όταν ο γιατρός δεν μπορεί να συλλέξει αρθρικό υγρό, το υπερηχογράφημα της πάσχουσας άρθρωσης μπορεί να δείξει σημεία που υποδηλώνουν εναπόθεση ουρικών κρυστάλλων, όπως ένα σημείο διπλού περιγράμματος ή ενδείξεις tophus.

Η ακτινολογία δεν βοηθά στη διάγνωση της ουρικής αρθρίτιδας, αλλά είναι πολύ χρήσιμη για τον αποκλεισμό άλλης διάγνωσης και για την απεικόνιση της βλάβης που προκαλεί ο τόφος στην άρθρωση και τα παρακείμενα οστά (γνωστή ως ουρική αρθροπάθεια).

Βρείτε εδώ το καλύτερο φυσικό φάρμακο για την ουρική αρθρίτιδα >>> Hondrostrong >>> Φτιαγμένο από Boswellia και κουρκουμίνη:

>>>>>> Θεραπεία ουρικής αρθρίτιδας <<<<<<